Statut

STATUT KOŚCIOŁA EWANGELICZNYCH CHRZEŚCIJAN

§ 1

1. Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "Kościołem", jest wspólnotą wiernych należących do autonomicznych zborów.

2. Kościół wywodzi się z ruchu odrodzeniowo-reformacyjnego o zasadach chrześcijaństwa z czasów apostolskich, jest kontynuatorem tradycji wspólnoty religijnej występującej w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwami: Związek Ewangelicznych Chrześcijan, Zjednoczony Kościół Ewangeliczny - Ugrupowanie Ewangelicznych Chrześcijan.

3. Kościół jest niezależny od innej władzy duchownej lub świeckiej, ma własny ustrój określony przez niniejszy Statut.

4. Kościół działa w konstytucyjnych ramach Rzeczypospolitej Polskiej kierując się zasadami Pisma Świętego.

5. Kościół rządzi się w swoich sprawach niniejszym Statutem, swobodnie wykonuje władzę duchowną oraz samodzielnie zarządza swoimi sprawami.

§ 2

Osobami prawnymi są:

1) Kościół jako całość; 2) Zbory; 3) Agendy Ogólnokościelne.

§ 3

1. Kościół jako całość i Zbory mogą współpracować z innymi Kościołami i związkami wyznaniowymi oraz innymi organizacjami w zakresie realizacji wspólnych celów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, mogą przynależeć do tych organizacji, jeżeli nie ograniczą one suwerenności Kościoła lub Zboru.

2. Zakres i formy wzajemnych stosunków między Kościołem jako całością i Zborami a innymi Kościołami i związkami wyznaniowymi oraz innymi organizacjami obejmują w szczególności: uczestniczenie w międzynarodowych konferencjach teologicznych oraz wymianę doświadczeń.

§ 4

1. Terenem działania Kościoła jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kościół może również działać poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej z zachowaniem obowiązujących w tym zakresie przepisów.

2. Siedzibą władz Kościoła jest miasto Warszawa.

CELE DZIAŁALNOŚCI I ZASADY ICH REALIZACJI

§ 5

Celem Kościoła w szczególności jest:

1) oddawanie Bogu chwały; 2) głoszenie objawienia Bożego danego w Piśmie Świętym Starego i Nowego Testamentu; 3) krzewienie ewangelii pośród wszystkich ludzi i czynienie ich uczniami Chrystusa; 4) wspólne wyznawanie wiary w Trójjedynego Boga; 5) głoszenie zasad etyki chrześcijańskiej; 6) chrześcijańskie wychowanie dzieci i młodzieży; 7) opieka duszpasterska nad katechumenami, sympatykami i ich dziećmi; 8) działalność misyjna; 9) działalność oświatowo-wychowawcza, charytatywna, opiekuńcza i społeczna.

§ 6

Kościół realizuje swoje cele poprzez:

1) organizowanie i wspieranie przedsięwzięć ewangelizacyjnych i misyjnych; 2) tworzenie Zborów; 3) organizowanie i publiczne sprawowanie kultu oraz udzielanie posług religijnych; 4) dookreślanie Zasad Wiary wynikających z Pisma Świętego z zastrzeżeniem art. 27 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319 z późn. zm.); 5) tworzenie jednostek organizacyjnych na rzecz rozwoju religijnego, kultu publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym i ich skutkom, w tym ustanawianie fundacji, zakładanie spółek i tworzenie agend; 6) organizowanie nabożeństw; 7) organizowanie duszpasterstwa więziennego, wojskowego, w zakładach opieki zdrowotnej i społecznej i w ośrodkach resocjalizacyjnych; 8) organizowanie konferencji, zjazdów, obozów, kursów, wycieczek, pielgrzymek, procesji, klubów, koncertów, marszy; 9) prowadzenie ośrodków szkoleniowych, katechetycznych i rekolekcyjnych; 10) organizowanie obrzędów i zgromadzeń religijnych; 11) społeczną modlitwę, chrześcijańską muzykę i śpiew oraz pielęgnowanie chrześcijańskiego stylu życia; 12) praktykowanie chrztu wiary przez zanurzenie i Wieczerzy Pańskiej pod dwiema postaciami; 13) kształcenie i powoływanie duchownych, w tym organizowanie seminariów teologicznych i szkół biblijnych i innych form kształcenia; 14) nauczanie religii i propagowanie jej, także za pomocą prasy, książek, druków, filmów oraz innych środków audiowizualnych i multimedialnych; 15) zakładanie, utrzymywanie i zarządzanie cmentarzami grzebalnymi; 16) korzystanie ze środków masowego przekazywania; 17) realizowanie inwestycji kościelnych; 18) organizowanie zebrań, odczytów i seminariów; 19) organizowanie i prowadzenie działalności kulturalnej i artystycznej związanej z wypełnianiem swojej funkcji; 20) przynależenie do krajowych i międzynarodowych organizacji wyznaniowych i międzykościelnych; 21) prowadzenie działalności wydawniczej i kolportaż literatury chrześcijańskiej; 22) wytwarzanie i nabywanie przedmiotów oraz artykułów potrzebnych do celów kultu i praktyk religijnych; 23) prowadzenie działalności charytatywno-opiekuńczej; 24) zakładanie szkół, placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczo-wychowawczych i świetlic środowiskowych; 25) prowadzenie działalności profilaktycznej i resocjalizacyjnej w zakresie zapobiegania i przeciwdziałania patologiom; 26) działanie na rzecz osób niepełnosprawnych; 27) działania służące realizacji celów statutowych.

§ 7

Kościół i jednostki organizacyjne Kościoła mogą prowadzić w formie organizacyjnie wyodrębnionej odpłatną i nieodpłatną działalność pożytku publicznego, w szczególności w sferze takich zadań publicznych jak:

1) pomoc społeczna, w tym pomoc rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywanie szans tych rodzin i osób; 2) działalność charytatywna; 3) działalność na rzecz mniejszości narodowych; 4) ochrona i promocja zdrowia; 5) działania na rzecz osób niepełnosprawnych; 6) działalność wspomagająca rozwój wspólnot i społeczności lokalnych; 7) nauka, edukacja, oświata i wychowanie; 8) krajoznawstwo oraz wypoczynek dzieci i młodzieży; 9) kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury i tradycji; 10) upowszechnianie kultury fizycznej i sportu; 11) przeciwdziałanie patologiom społecznym; 12) pomoc ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą; 13) działania na rzecz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami; 14) promocja i organizacja wolontariatu; 15) działalność wspomagająca technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo organizacje pozarządowe oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.) w zakresie określonym w pkt 1-14.

CZŁONKOWIE KOŚCIOŁA – PRAWA I OBOWIĄZKI

§ 8

1. Członkiem Kościoła, na podstawie uchwały Ogólnego Zebrania Członków Zboru, może zostać każdy, kto świadomie i dobrowolnie zaakceptował Zasady Wiary stanowiące załącznik do niniejszego Statutu, zwane dalej „Zasadami Wiary”, i przyjął chrzest.

2. Osoby niepełnoletnie mogą zostać członkami Kościoła za zgodą swoich rodziców bądź opiekunów prawnych.

§ 9

1. Członkostwo w Kościele wygasa przez:

1) rezygnację; 2) skreślenie z listy członków Kościoła; 3) wyłączenie; 4) śmierć.

2. Członek Kościoła może zrezygnować z członkostwa w Kościele poprzez złożenie oświadczenia Radzie Zboru, do którego należy.

3. Ogólne Zebranie Członków Zboru na mocy uchwały może skreślić członka Kościoła z listy członków Kościoła, gdy przestał on uczestniczyć w życiu Zboru, do którego należy.

4. Ogólne Zebranie Członków Zboru na mocy uchwały może wyłączyć członka Kościoła z Kościoła za działalność sprzeczną z Zasadami Wiary oraz postanowieniami Statutu Kościoła.

5. Członek Kościoła może zostać zawieszony w prawach członka Zboru w przypadku, o którym mowa w § 54 pkt 8 Statutu.

6. Osoba, której członkostwo w Kościele wygasło nie może rościć sobie żadnych praw do majątku Kościoła i jednostek organizacyjnych Kościoła.

§ 10

Członek Kościoła ma prawo:

1) czynnego i biernego prawa wyborczego do organów Kościoła i Zboru, do którego należy, obejmować stanowiska w Kościele oraz pełnić funkcje duszpasterskie i pedagogiczno-wychowawcze w drodze wyboru według kryteriów określonych w Zasadach Wiary i niniejszym Statucie; 2) uczestniczyć w życiu Kościoła; 3) korzystać z posługi duszpasterskiej; 4) korzystać z kształcenia teologicznego; 5) otrzymywać informacje o działalności Kościoła; 6) przedstawiać za pośrednictwem właściwych organów wnioski i propozycje dotyczące funkcjonowania Kościoła i jego jednostek organizacyjnych.

§ 11

Członek Kościoła ma obowiązek:

1) wyznawać wiarę i żyć zgodnie z nauką Pisma Świętego; 2) dbać o dobre imię Kościoła i Zboru, do którego należy; 3) podporządkować się postanowieniom Statutu Kościoła oraz uchwałom organów Kościoła i Zboru, do którego należy; 4) czynnie realizować cele Kościoła i Zboru, do którego należy oraz aktywnie uczestniczyć w ich działalności; 5) uczestniczyć w nabożeństwach Zboru, do którego należy; 6) materialnie wspierać i świadczyć na rzecz realizacji celów Kościoła i Zboru, do którego należy; 7) otaczać właściwą opieką mienie Kościoła i Zboru, do którego należy.

ORGANY KOŚCIOŁA SPOSÓB ICH POWOŁYWANIA I ODWOŁYWANIA, ZAKRES KOMPETENCJI ORAZ TRYB PODEJMOWANIA DECYZJI

§ 12

Organami Kościoła jako całości są:

1) Synod; 2) Rada Kościoła; 3) Kolegium Pastorów; 4) Kościelna Komisja Kontrolująca.

SYNOD

§ 13

1. Synod jest najwyższym organem Kościoła.

2. Uchwały Synodu są wiążące dla całego Kościoła.

§ 14

1. W skład Synodu wchodzą:

1) delegaci Zborów na Synod; 2) członkowie Rady Kościoła; 3) członkowie Kościelnej Komisji Kontrolującej.

2. Delegatem Zboru na Synod może być mężczyzna, który przyjął chrzest zgodny z Zasadami Wiary na co najmniej 5 lat przed datą wyboru, o którym mowa w ust. 3.

3. Delegatów Zboru na Synod wybiera Ogólne Zebranie Członków Zboru w liczbie 1 Delegat Zboru na Synod na każdych rozpoczętych 30 członków Kościoła skupionych w Zborze, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Zbory nieprzekraczające liczby 30 członków Kościoła skupionych w Zborze delegują pastora lub osobę upoważnioną przez Ogólne Zebranie Członków Zboru.

5. W Synodzie uczestniczą przedstawiciele Agend Ogólnokościelnych i prezbiterzy bez prawa głosowania.

6. Rada Kościoła zaprasza na Synod gości honorowych bez prawa głosowania.

§ 15

1. Synod może być Zwyczajny lub Nadzwyczajny.

2. Zasady prowadzenia obrad Synodu określa Regulamin Synodu.

§ 16

1. Synod Zwyczajny zwoływany jest przez Radę Kościoła co cztery lata.

2. Rada Kościoła o terminie zwołania Synodu zawiadamia Zbory w taki sposób, aby były one skutecznie powiadomione o jego terminie, nie później niż na trzy miesiące przed planowanym dniem obrad Synodu.

3. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, oznacza się datę, godzinę i miejsce oraz proponowany porządek obrad Synodu.

§ 17

1. Synod Nadzwyczajny zwoływany jest przez Radę Kościoła z własnej inicjatywy większością 2/3 głosów lub na żądanie:

1) co najmniej 1/2 Zborów wyrażone w formie uchwał Ogólnych Zebrań Członków Zborów; 2) Kolegium Pastorów wyrażone w formie uchwały podjętej większością 2/3 głosów.

2. Uchwała organów, o których mowa w ust. 1, stanowiąca żądanie zwołania Synodu zawiera pisemne uzasadnienie potrzeby zwołania Synodu Nadzwyczajnego.

3. Synod Nadzwyczajny zajmuje się tylko sprawami, dla których rozpatrzenia został zwołany.

4. Rada Kościoła zwołuje Synod Nadzwyczajny w terminie 60 dni od dnia wpływu uchwały konstytuującej żądanie, o którym mowa w ust. 1, zawiadamiając Zbory o jego terminie, miejscu i porządku obrad. Przepisu § 33 ust. 1 nie stosuje się.

5.Synod Nadzwyczajny nie jest zwoływany, jeżeli do terminu Synodu Zwyczajnego pozostaje nie więcej niż pięć miesięcy od dnia wpływu uchwały konstytuującej żądanie, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem złożenia do Synodu odwołania w trybie, o którym mowa w § 58 ust. 7.

§ 18

1. W sprawach pilnych, zastrzeżonych dla kompetencji Synodu, gdyby zwołanie Synodu natrafiło na poważne trudności, Rada Kościoła może rozpisać referendum.

2. Referendum polega na pisemnej odpowiedzi na postawione przez Radę Kościoła pytania.

3. W referendum biorą udział Delegaci Zborów na Synod zgodnie z liczbą mandatów przysługujących im na ostatnim Synodzie.

4. Wynik Referendum jest wiążący jeśli odpowiedzi twierdzącej udzieliła co najmniej połowa Delegatów Zborów na Synod.

5. Kościelna Komisja Kontrolująca stwierdza ważność Referendum i ogłasza jego wynik.

§ 19

Do kompetencji Synodu należy:

1) przyjmowanie sprawozdań Rady Kościoła i Kościelnej Komisji Kontrolującej; 2) udzielanie na wniosek Kościelnej Komisji Kontrolującej absolutorium Radzie Kościoła; 3) wybór Rady Kościoła; 4) wybór Prezbitera Naczelnego Kościoła spośród członków Rady Kościoła; 5) wybór Kościelnej Komisji Kontrolującej; 6) uchwalanie regulaminu Synodu; 7) dokonywanie zmian w statucie; 8) dookreślanie Zasad Wiary z zastrzeżeniem art. 27 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania; 9) decydowanie w sprawach zgłoszonych do rozstrzygnięcia przez Delegatów Zborów na Synod, Radę Kościoła lub Kolegium Pastorów; 10) podjęcie uchwały o rozwiązaniu Kościoła i przeznaczeniu pozostałego majątku; 11) decydowanie o innych, istotnych dla Kościoła sprawach.

§ 20

Do ważności uchwał Synodu niezbędna jest zwykła większość głosów przy obecności Delegatów Zborów na Synod co najmniej 1/2 liczby Zborów z zastrzeżeniem § 98 ust. 1 i § 99 ust. 1 Statutu.

RADA KOŚCIOŁA

§ 21

1. Rada Kościoła jest organem wykonawczym Synodu, sprawuje swoje funkcje w okresie międzysynodalnym.

2. Rada Kościoła jest powołana do służebnego przewodzenia Kościołowi, troszcząc się o dobro poszczególnych Zborów i Kościoła jako całości.

§ 22

1. W skład Rady Kościoła wchodzi 7 członków wybieranych przez Synod w głosowaniu tajnym, w tym Prezbiter Naczelny Kościoła, jako jej Przewodniczący.

2. Kadencja Rady Kościoła trwa 4 lata.

3. Członkiem Rady Kościoła może zostać pastor, ordynowany duchowny lub osoba (mężczyzna), będąca co najmniej 10 lat członkiem Kościoła i od co najmniej 5 lat sprawujący funkcje w organach Zboru lub Kościoła, jeśli Synod nie postanowi inaczej.

4. Rada Kościoła na swym pierwszym posiedzeniu wybiera spośród swoich członków Zastępcę Przewodniczącego Rady Kościoła, Sekretarza Rady Kościoła i Skarbnika Rady Kościoła.

5. Prezbiter Naczelny Kościoła, w przypadku pełnienia stanowiska Pastora Zboru, na czas trwania kadencji Prezbitera Naczelnego Kościoła zawiesza pełnienie stanowiska Pastora, wyznaczając w porozumieniu ze Zborem swojego zastępcę.

6. Członek Rady Kościoła może utracić swój mandat na podstawie uchwały Synodu Nadzwyczajnego na wniosek Rady Kościoła lub Kolegium Pastorów z powodu nie wypełniania należycie swoich obowiązków.

7. W przypadku rezygnacji lub utraty mandatu przez członka Rady Kościoła w trybie, o którym mowa w ust. 6, Kolegium Pastorów stwierdza objęcie mandatu członka Rady Kościoła przez tego spośród kandydatów na członka Rady Kościoła, który podczas ostatnich wyborów do Rady Kościoła otrzymał w kolejności największą ilość ważnie oddanych głosów spośród osób kandydujących do Rady Kościoła.

§ 23

1. Rada Kościoła zbiera się na posiedzenia co najmniej raz na kwartał.

2. Posiedzenia Rady Kościoła zwołuje Prezbiter Naczelny Kościoła z własnej inicjatywy lub na wniosek co najmniej 1/3 członków Rady Kościoła.

3. Prezbiter Naczelny Kościoła powiadamia Członków Rady Kościoła w taki sposób, aby byli oni skutecznie powiadomieni o terminie posiedzenia Rady Kościoła przynajmniej na 10 dni przed planowanym terminem posiedzenia.

4. Wymogu zachowania terminu, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się jeżeli posiedzenie Rady Kościoła zostało zwołane podczas trwania obrad Kolegium Pastorów.

5. W wyjątkowych przypadkach posiedzenie Rady Kościoła może być zwołane niezwłocznie po uzgodnieniu terminu z wszystkimi członkami Rady Kościoła.

6. Uchwały Rady Kościoła podejmowane są zwykłą większością głosów w obecności co najmniej 5 członków Rady Kościoła z zastrzeżeniem § 17 ust. 1 Statutu.

7. W razie równego rozkładu głosów decyduje głos Prezbitera Naczelnego Kościoła.

8. Zasady prowadzenia obrad Rady Kościoła określa Regulamin Rady Kościoła.

§ 24

1. Kościół jako całość reprezentuje na zewnątrz Prezbiter Naczelny Kościoła działający łącznie z Sekretarzem Rady Kościoła lub Skarbnikiem Rady Kościoła.

2. W imieniu Kościoła jako całości zaciąga zobowiązania majątkowe na podstawie uchwały Rady Kościoła Prezbiter Naczelny Kościoła działający łącznie z Sekretarzem Rady Kościoła lub Skarbnikiem Rady Kościoła.

3. W przypadku przeszkody uniemożliwiającej Prezbiterowi Naczelnemu Kościoła wykonywanie obowiązków, o których mowa w ust. 1, Kościół jako całość reprezentuje na zewnątrz i zaciąga w imieniu Kościoła zobowiązania majątkowe na podstawie uchwały Rady Kościoła, Zastępca Przewodniczącego Rady Kościoła działający łącznie z Sekretarzem Rady Kościoła lub Skarbnikiem Rady Kościoła.

4. Do reprezentowania Kościoła na zewnątrz w konferencjach międzykościelnych i spotkaniach okolicznościowych upoważniony jest jednoosobowo Prezbiter Naczelny Kościoła lub osoba przez niego delegowana.

5. Rada Kościoła ma prawo upoważnić do reprezentowania Kościoła do działań wymienionych w ust. 1 pozostałych członków Rady.

§ 25

Do kompetencji Rady Kościoła należy:

1) wykonywanie uchwał Synodu i składanie Synodowi sprawozdań ze swojej działalności; 2) składanie Kolegium Pastorów rocznych informacji o działalności Kościoła; 3) zarządzanie i administrowanie bieżącymi sprawami Kościoła; 4) podejmowanie uchwał o utworzeniu i przekształcaniu posiadających osobowość prawną jednostek organizacyjnych Kościoła. W przypadku negatywnej decyzji zainteresowanym przysługuje odwołanie do Kolegium Pastorów; 5) wnioskowanie do Kolegium Pastorów o zniesienie posiadających osobowość prawną jednostek organizacyjnych Kościoła, z zastrzeżeniem § 63, ust. 4; 6) powoływanie i odwoływanie Zarządów Agend Ogólnokościelnych, zatrudnianie i zwalnianie pracowników zatrudnionych przez Kościół jako całość; 7) powoływanie na wniosek Kolegium Pastorów Komisji Mediacyjnej w sprawach dotyczących danego Zboru. Skład Komisji jest akceptowany przez strony konfliktu; 8) powoływanie komisji do załatwiania spraw nie należących do kompetencji innych organów Kościoła; 9) powoływanie Komisji Synodalnej i uchwalanie Regulaminu Komisji Synodalnej; 10) przyjmowanie pisemnych zgłoszeń od Rady Zboru o powołaniu i odwołaniu przez Ogólne Zebranie Członków Zboru duchownych, wprowadzanie, na wniosek Rady Zboru, duchownego na stanowisko pastora oraz nadawanie statusu kaznodziei; 11) podejmowanie na wniosek Zboru decyzji o ordynowaniu duchownych na urząd prezbitera; 12) wydawanie czasopism i pism religijnych; 13) organizowanie szkół, seminariów, kursów biblijnych, umuzykalnienia i innych form działania Kościoła; 14) organizowanie ogólnopolskich zjazdów, konferencji i spotkań katechetyczno – rekolekcyjnych; 15) uchwalanie rocznego budżetu Kościoła po zasięgnięciu opinii Kolegium Pastorów; 16) podejmowanie starań o zaspokajanie potrzeb kościelnych przez gromadzenie funduszów, przyjmowanie ofiar na cele Kościoła; 17) nadzór nad właściwym utrzymaniem majątku Zborów, gdy jego nabycie odbyło się ze środków Kościoła; 18)przejmowanie majątku Zborów na rzecz Kościoła w przypadkach, o których mowa w § 58 ust. 6, § 59 i § 60 Statutu.

KOLEGIUM PASTORÓW

§ 26

1. W skład Kolegium Pastorów wchodzą Pastorzy Zborów, z zastrzeżeniem ust. 7 (członkowie Kolegium Pastorów).

2. W skład Kolegium Pastorów wchodzą z głosem doradczym: członkowie Rady Kościoła nie będący pastorami, pastorzy pomocniczy oraz prezbiterzy.

3. W obradach Kolegium Pastorów mogą uczestniczyć z głosem doradczym osoby zaproszone przez Radę Kościoła lub Kolegium Pastorów.

4. Kolegium Pastorów zbiera się według potrzeb, a przynajmniej dwa razy w roku w terminie ustalonym przez Radę Kościoła.

5. Posiedzeniu Kolegium Pastorów przewodniczy Prezbiter Naczelny Kościoła lub osoba wybrana z grona Pastorów Zborów (Przewodniczący Zebrania).

6. Zasady zwoływania i przebiegu posiedzenia określa Regulamin Kolegium Pastorów.

7. W razie wakatu na stanowisku Pastora Zboru lub niemożności udziału Pastora Zboru Rada Zboru na mocy uchwały upoważnia jednego ze swoich członków do udziału w posiedzeniu Kolegium Pastorów z prawem głosu.

§ 27

Do kompetencji Kolegium Pastorów należy:

1) koordynowanie działalności Kościoła; 2) inicjowanie działań, zmierzających do rozwoju i współpracy Zborów; 3) piecza nad utrzymaniem czystości i prawidłowości wykładu Pisma Świętego w Zborach oraz poprawności praktyk religijnych; 4) opiniowanie projektu budżetu Kościoła; 5) czuwanie nad właściwą współpracą z innymi Kościołami i organizacjami; 6) rozstrzyganie i podejmowanie decyzji w sprawach spornych wewnątrz Kościoła oraz powoływanie Komisji Mediacyjnych; 7) decydowanie na wniosek Rady Kościoła o odwoływaniu duchownych, zawieszeniu w czynnościach i odwołaniu Pastora ze stanowiska z powodu o którym mowa w § 91; 8) podejmowanie decyzji w sprawie wniosku o zwołanie Ogólnego Zebrania Członków Zboru z udziałem przedstawicieli Rady Kościoła lub Kolegium Pastorów w przypadkach, o których mowa w § 58 i § 91; 9) interpretowanie przepisów Statutu i uchwał Synodu na potrzeby wewnątrzkościelne w okresie międzysynodalnym; 10) podejmowanie na wniosek Rady Kościoła uchwał o zniesieniu jednostek organizacyjnych Kościoła; 11) tworzenie, znoszenie i przekształcenie Okręgów Kościoła na wniosek Rady Kościoła; 12) wybieranie członków Kościelnej Komisji Kontrolującej na wakujące miejsce w okresie międzysynodalnym spośród 2 kandydatów do Kościelnej Komisji Kontrolującej, którzy podczas ostatnich wyborów do Komisji otrzymali największą ilość ważnie oddanych głosów; 13) przyjmowanie rocznych informacji Rady Kościoła; 14) zatwierdzanie regulaminów, o których mowa w niniejszym statucie, z wyjątkiem Regulaminu Synodu i Rady Kościoła; 15) wyłanianie kandydatów na stanowisko Prezbitera Naczelnego Kościoła i członków Rady Kościoła z możliwością uzupełnienia listy kandydatów przez Synod; 16) w przypadku rezygnacji lub utraty mandatu przez członka Rady Kościoła w trybie, o którym mowa w § 22 ust. 6, Kolegium Pastorów stwierdza objęcie mandatu członka Rady Kościoła przez tego spośród kandydatów na członka Rady Kościoła, który podczas ostatnich wyborów do Rady Kościoła otrzymał w kolejności największą ilość ważnie oddanych głosów.

§ 28

1. Uchwały Kolegium Pastorów podejmowane są zwykłą większością głosów w obecności co najmniej 3/5 liczby członków Kolegium Pastorów uprawnionych do głosowania. W sytuacjach, o których mowa w § 58 i § 91, uchwały Kolegium Pastorów podejmowane są zwykłą większością głosów w obecności co najmniej 2/3 członków Kolegium Pastorów.

2. W przypadku braku kworum na posiedzeniu Kolegium Pastorów wyznacza się II termin posiedzenia przypadający na dzień między 6 a 21 dniem od dnia wyznaczonego na posiedzenie Kolegium Pastorów, które nie doszło do skutku z powodu braku kworum.

3. Do ważności uchwał podejmowanych przez Kolegium Pastorów na posiedzeniu zwołanym w II terminie wymagana jest zwykła większość głosów przy obecności co najmniej połowy członków Kolegium Pastorów.

4. W razie równego rozkładu głosów decyduje głos Przewodniczącego Zebrania.

KOŚCIELNA KOMISJA KONTROLUJĄCA

§ 29

1. W skład Kościelnej Komisji Kontrolującej wchodzi trzech członków wybieranych spośród co najmniej 5 kandydatów, którzy:

1) nie mogą być członkami Rady Kościoła, ani pozostawać z nimi w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu zatrudnienia; 2) nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej; 3) mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w Kościelnej Komisji Kontrolującej zwrot uzasadnionych kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż określone w art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 60, poz. 535 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1207).

2. Członkowie Kościelnej Komisji Kontrolującej wybierają spośród siebie przewodniczącego, zastępcę i sekretarza.

3. Kadencja Kościelnej Komisji Kontrolującej trwa 4 lata i jest tożsama z kadencją Rady Kościoła.

§ 30

1. Kościelna Komisja Kontrolująca zbiera się na posiedzenia co najmniej raz do roku w celu kontroli działalności finansowej Kościoła.

2. Kościelna Komisja Kontrolująca ustala terminy planowanych kontroli.

3. Posiedzenie Kościelnej Komisji Kontrolującej zwołuje przewodniczący z własnej inicjatywy lub na żądanie dwóch członków Komisji.

4. Posiedzenie Kościelnej Komisji Kontrolującej zwoływane jest również na wniosek Rady Kościoła, Kolegium Pastorów lub Prezbitera Naczelnego. W tak zwołanym posiedzeniu bierze udział bez prawa głosowania przedstawiciel wnioskodawcy.

5. Kościelna Komisja Kontrolująca przedkłada swoje spostrzeżenia wnioskodawcy i Radzie Kościoła oraz składa na Synodzie sprawozdanie z kontroli łącznie z wnioskiem o udzielenie absolutorium Radzie Kościoła.

6. Decyzje Kościelnej Komisji Kontrolującej zapadają w drodze uchwały.

7. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, przy obecności co najmniej dwóch jej członków.

§ 31

1. Kościelna Komisja Kontrolująca sprawuje kontrolę nad sprawami finansowymi i gospodarczymi Kościoła.

2. Kościelna Komisja Kontrolująca ma prawo w każdym czasie żądać informacji i wyjaśnień w sprawach finansowych i gospodarczych oraz ma prawo wglądu do ksiąg rachunkowych, dowodów księgowych i innych dokumentów w zakresie dysponowania środkami ogólnokościelnymi z uwzględnieniem ust. 4.

3. Kościelna Komisja Kontrolująca bada prawomocność referendum, o którym mowa w § 18.

4. Kościelna Komisja Kontrolująca na wniosek Kolegium Pastorów może przeprowadzić kontrolę działalności finansowej każdej kościelnej jednostki organizacyjnej, która prowadzi działalność przy udziale środków finansowych Kościoła w zakresie otrzymanych środków.

PREZBITER NACZELNY KOŚCIOŁA

§ 32

1. Prezbiter Naczelny Kościoła jest wybierany spośród Pastorów na zasadach określonych w § 22 ust. 1.

2. Do kompetencji Prezbitera Naczelnego Kościoła należy:

1) reprezentowanie Kościoła w konferencjach międzykościelnych i spotkaniach okolicznościowych na zasadach określonych w § 24 ust. 3 niniejszego Statutu; 2) przewodniczenie posiedzeniom Rady Kościoła i Kolegium Pastorów; 3) koordynowanie działań duszpasterstwa ogólnokrajowego; 4) inne działania wynikające z niniejszego statutu, postanowień Synodu, Rady Kościoła lub Kolegium Pastorów.

3. Kadencja Prezbitera Naczelnego Kościoła trwa 4 lata i jest tożsama z kadencją Rady Kościoła.

4. Stanowisko Prezbitera Naczelnego Kościoła można pełnić kolejno tylko dwie kadencje.

5. Synod Nadzwyczajny ma prawo odwołać Prezbitera Naczelnego Kościoła w trakcie trwania kadencji w przypadku, gdy Prezbiter Naczelny Kościoła prowadzi życie niezgodne z zasadami etyki chrześcijańskiej, podejmuje działania godzące w dobre imię Kościoła, dopuszcza się nadużyć finansowych lub szerzy nauki niezgodne z przyjętymi Zasadami Wiary.

6. Stanowisko Prezbitera Naczelnego Kościoła zostaje zwolnione także na skutek:

1) śmierci; 2) pisemnej rezygnacji; 3) niezdolności do pełnienia funkcji ze względu na stan zdrowia.

KOMISJA SYNODALNA

§ 33

1. Komisję Synodalną powołuje Rada Kościoła na co najmniej 6 miesięcy przed terminem obrad Synodu.

2. W skład Komisji Synodalnej wchodzi przewodniczący, dwóch zastępców przewodniczącego oraz sekretarz.

3. Komisja Synodalna gromadzi materiały oraz przygotowuje i organizuje Synod zgodnie z Regulaminem.

4. Komisja Synodalna ulega samorozwiązaniu wraz z zakończeniem obrad Synodu.

JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE KOŚCIOŁA POSIADAJĄCE OSOBOWOŚĆ PRAWNĄ

§ 34

Jednostkami organizacyjnymi Kościoła posiadającymi osobowość prawną są:

1) Zbory; 2) Agendy Ogólnokościelne.

ZBÓR

§ 35

Zbory są autonomiczne i samodzielne finansowo. Zachowują pełną swobodę działania w ramach wspólnie wyznawanej wiary pod warunkiem, że nie wchodzą w zakres działania innej jednostki Kościoła. Zbór decyduje o wszystkich swoich sprawach. Ograniczenie autonomii Zboru może wynikać wyłącznie z przepisów Statutu.

§ 36

1. Terenem działania Zboru jest terytorium określone granicami województwa, na którego terytorium ma swoją siedzibę Rada Zboru.

2. Teren działania Zboru może obejmować terytorium więcej niż jednego województwa.

3. Siedzibą Zboru jest miejscowość, w której ma siedzibę Pastor Zboru.

§ 37

1. Zbór jest podstawową jednostką organizacyjną Kościoła.

2. Zbór jest lokalną wspólnotą liczącą co najmniej 15 członków Kościoła.

§ 38

1. Zbór jest samodzielny w zakresie prowadzonej przez siebie gospodarki finansowej.

2. Zbór ma prawo nabywać, zbywać i posiadać majątek ruchomy i nieruchomy oraz nim zarządzać.

3. Zbór może posiadać w użytkowaniu i administrować nieruchomościami będącymi własnością Kościoła.

4. Majątek Zboru stanowią nieruchomości, ruchomości oraz fundusze.

5. Źródłami finansowania działalności Zboru są:

1) ofiary pieniężne i w naturze; 2) spadki, zapisy, darowizny krajowe i zagraniczne; 3) dochody z imprez i zbiórek publicznych; 4) subwencje i dotacje pochodzące od instytucji krajowych i zagranicznych; 5) odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno-opiekuńcze; 6) środki finansowe pochodzące z wydawanych książek, prasy i innych druków, zgodnie z obowiązującym prawem; 7) dochody z prowadzonej działalności gospodarczej; 8) inne zgodnie z obowiązującym prawem.

§ 39

1. Zbory tworzy i przekształca Rada Kościoła.

2. Zbory znosi Kolegium Pastorów na wniosek Rady Kościoła.

3. Zbór jest tworzony na wniosek co najmniej 15 członków Kościoła. Wniosek wraz z imienną listą wnioskodawców składany jest Radzie Kościoła.

§ 40

Miejscem nabożeństw i zgromadzeń Zboru są: domy modlitwy, kaplice, budynki kościelne, mieszkania i lokale prywatne i użyteczności publicznej oraz inne.

§ 41

1. W jednej miejscowości może istnieć więcej niż jeden Zbór.

2. Jeżeli w danej miejscowości istnieje już Zbór, nowy Zbór w tej miejscowości może być utworzony po zasięgnięciu opinii Rady Zboru istniejącego tam Zboru.

3. Zbory oprócz nazwy Kościoła mogą przyjmować nazwy własne.

§ 42

Do zadań Zboru należy:

1) realizowanie na swoim obszarze działania celów Kościoła określonych w § 5 w sposób określony w § 6 z wyłączeniem pkt 2 i 4; 2) organizowanie i przeprowadzanie nabożeństw; 3) sprawowanie opieki duszpasterskiej; 4) prowadzenie działalności kultowej, charytatywno-opiekuńczej, katechetyczno-rekolekcyjnej oraz oświatowo-wychowawczej.

ORGANY ZBORU

§ 43

Organami Zboru są:

1) Ogólne Zebranie Członków Zboru; 2) Rada Zboru; 3) Komisja Kontrolująca Zboru.

OGÓLNE ZEBRANIE CZŁONKÓW ZBORU

§ 44

1. Ogólne Zebranie Członków Zboru jest najwyższym organem Zboru upoważnionym do podejmowania uchwał w sprawach dotyczących funkcjonowania Zboru.

2. W skład Ogólnego Zebrania Członków Zboru wchodzą wszyscy członkowie Kościoła skupieni w Zborze.

3. Pastor Zboru, Rada Zboru lub 1/3 członków Kościoła skupionych w Zborze może zaprosić przedstawicieli Rady Kościoła na posiedzenie Ogólnego Zebrania Członków Zboru.

4. Przedstawiciele Rady Kościoła, o których mowa w ust. 3, biorą udział w posiedzeniu Ogólnego Zebrania Członków Zboru z głosem doradczym.

5. W Ogólnym Zebraniu Członków Zboru decydującym o inwestycjach finansowanych ze środków Kościoła lub nabyciu nieruchomości za środki Kościoła biorą udział przedstawiciele Rady Kościoła z głosem doradczym.

§ 45

1. Ogólne Zebranie Członków Zboru może być zwyczajne albo nadzwyczajne.

2. Zwyczajne Ogólne Zebranie Członków Zboru zwołuje Pastor Zboru raz do roku.

3. Nadzwyczajne Ogólne Zebranie Członków Zboru jest zwoływane przez Pastora Zboru z własnej inicjatywy lub na zgłoszony do Pastora Zboru wniosek:

podpisany przynajmniej przez 1/3 członków Kościoła skupionych w Zborze; Rady Zboru.

§ 46

1. W sprawach określonych w § 27 pkt 3 i 8 Ogólne Zebranie Członków Zboru zwoływane jest uchwałą Kolegium Pastorów.

2. W posiedzeniu Ogólnego Zebrania Członków Zboru zwołanym przez Kolegium Pastorów biorą udział przedstawiciele Kolegium Pastorów i Rady Kościoła z głosem doradczym.

§ 47

1. O posiedzeniu Ogólnego Zebrania Członków Zboru zawiadamia członków Kościoła skupionych w Zborze Pastor Zboru na co najmniej 10 dni przed terminem posiedzenia, licząc od dnia zawiadomienia podczas niedzielnego nabożeństwa.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje termin, miejsce i godzinę posiedzenia oraz podanie przyczyny zwołania.

§ 48

1. Uchwały Ogólnego Zebrania Członków Zboru podejmowane są zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy członków Kościoła skupionych w Zborze.

2. Uchwała Ogólnego Zebrania Członków Zboru dotycząca wyboru Pastora Zboru i Pastorów Pomocniczych podejmowana jest bezwzględną większością ważnie oddanych głosów w obecności co najmniej 2/3 członków Kościoła skupionych w Zborze.

3. W przypadku braku kworum na Ogólnym Zebraniu Członków Zboru wyznacza się II termin.

4. Do ważności uchwał podejmowanych przez Ogólne Zebranie Członków Zboru zwołanym w II terminie wymagana jest zwykła większość przy obecności co najmniej połowy członków Kościoła skupionych w Zborze.

§ 49

1. Do kompetencji Ogólnego Zebrania Członków Zboru należy w szczególności:

1) przyjmowanie rocznych sprawozdań Rady Zboru i Komisji Kontrolującej Zboru; 2) udzielanie absolutorium Radzie Zboru; 3) przyjmowanie nowych członków Kościoła przedstawionych przez Pastora Zboru oraz na wniosek Rady Zboru wyłączanie i skreślanie z listy członków Kościoła skupionych w Zborze; 4) dokonywanie oceny pracy prezbiterów, kaznodziejów, ewangelistów, diakonów i pracowników Zboru; 5) tworzenie, znoszenie i przekształcanie Stacji Misyjnych, Placówek i Agend Zboru; 6) ocena współpracy ze Zborami, Kościołami i innymi organizacjami; 7) uchwalanie budżetu Zboru; 8) decydowanie o budowie i konserwacji obiektów sakralno-kościelnych i o zakładaniu cmentarzy; 9) dysponowanie majątkiem ruchomym i nieruchomym Zboru. Nabywanie majątku za środki przekazane przez Kościół i zbywanie majątku nabytego za środki przekazane przez Kościół wymaga wcześniejszej pisemnej zgody Rady Kościoła; 10) podejmowanie uchwał związanych z realizacją zadań Zboru wymienionych w § 42 niniejszego Statutu; 11) uchwalanie darowizn na cele Kościoła oraz decydowanie o użyciu zborowego funduszu na wydatki nie objęte budżetem; 12) wybór w głosowaniu tajnym, o ile Ogólne Zebranie Członków Zboru nie postanowi inaczej: a) Rady Zboru, b) Pastora Zboru i Pastorów Pomocniczych, c) Komisji Kontrolującej Zboru, d) Starszych Zboru, e) Przełożonych Placówek, Kierowników Stacji Misyjnych i Dyrektorów Agend Zborowych, f) duchownych wymienionych w § 82 ust. 1; 13) zatrudnianie i zwalnianie pracowników Zboru; 14) wybór Delegatów Zboru na Synod.

2. Sprawy wymienione w ust. 1 pkt 3, 4, 5, 6, 9, 10, 12 lit. e i 13 mogą zostać przekazane uchwałą Ogólnego Zebrania Członków Zboru – Radzie Zboru.

RADA ZBORU

§ 50

1. Członkiem Rady Zboru może zostać mężczyzna, który przyjął chrzest zgodny z Zasadami Wiary na co najmniej 3 lata przed datą wyboru na członka Rady Zboru.

2. Rada Zboru składa się z minimum 3 członków, w tym Pastora Zboru jako Przewodniczącego Rady Zboru, z zastrzeżeniem ust. 4.

3. Kadencja Rady Zboru trwa 5 lat.

4. Pastor Zboru może wnioskować o wybór Przewodniczącego Rady Zboru spośród członków Rady Zboru.

5. Rada Zboru na swoim pierwszym posiedzeniu wybiera spośród swoich członków Sekretarza i Skarbnika.

6. W okresie kadencji Rady Zboru, Ogólne Zebranie Członków Zboru może powołać i odwołać członka Rady Zboru. Mandat członka Rady Zboru powołanego w trakcie trwania kadencji Rady Zboru wygasa wraz z końcem kadencji Rady Zboru.

7. Rada Zboru pisemnie powiadamia Radę Kościoła o swoim składzie.

§ 51

1. Posiedzenia Rady Zboru zwołuje Pastor Zboru z własnej inicjatywy lub na żądanie 1/3 członków Rady Zboru przynajmniej raz na kwartał.

2. Na posiedzenie Rady Zboru mogą być zaproszone inne osoby.

3. Osoby, o których mowa w ust. 2, biorą udział w posiedzeniu Rady Zboru z głosem doradczym.

§ 52

Uchwały Rady Zboru zapadają zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej połowy członków Rady Zboru, w tym Przewodniczącego Rady Zboru, którego głos decyduje w razie równej liczby głosów.

§ 53

1. Zbór reprezentuje na zewnątrz Pastor Zboru działający łącznie z Sekretarzem lub innym członkiem Rady Zboru. Zobowiązania majątkowe w imieniu Zboru zaciąga Pastor Zboru działający łącznie z Sekretarzem lub innym członkiem Rady Zboru na podstawie uchwały Ogólnego Zebrania Członków Zboru.

2. Nabywanie majątku ze środków przekazanych przez Kościół jako całość i zbywanie majątku nabytego za środki przekazane przez Kościół jako całość wymaga wcześniejszej pisemnej zgody Rady Kościoła.

§ 54

Do kompetencji Rady Zboru należy:

1) realizowanie celów Zboru i Kościoła; 2) organizowanie bieżącej pracy Zboru; 3) wykonywanie uchwał Ogólnego Zebrania Członków Zboru; 4) zarządzanie majątkiem Zboru; 5) wydawanie na wniosek członka Kościoła, powołanego do odbycia zasadniczej służby wojskowej albo przeszkolenia wojskowego, zaświadczenia dla komisji wojewódzkiej do spraw służby zastępczej, wskazującego w wyznawanej doktrynie religijnej Kościoła podstawy wyłączające możliwość odbywania służby wojskowej; 6) określanie warunków służby w Kościele duchownych Kościoła; 7) przygotowywanie wniosków pod obrady Ogólnego Zebrania Członków Zboru; 8) zawieszanie w prawach członka Kościoła należącego do Zboru, który narusza Zasady Wiary i postanowienia Statutu; 9) ocena pracy duchownych i innych pracowników Zboru; 10) ocena współpracy Zboru z innymi jednostkami organizacyjnymi Kościoła, kościołami i innymi organizacjami; 11) pisemne powiadamianie Rady Kościoła o powołaniu i odwołaniu duchownych, o których mowa w § 82 ust. 1, przez Ogólne Zebranie Członków Zboru, a także o stanowiskach na jakie zostali powołani oraz o składzie Rady Zboru w terminie 14 dni od dnia powołania; 12) zapraszanie osoby przeprowadzającej modlitwę ordynacyjną; 13) w wyjątkowych przypadkach wymagających szybkiej decyzji Rada Zboru świadoma woli członków Kościoła skupionych w Zborze, mając na celu korzyść Zboru może dokonać transakcji nabycia, najmu i dzierżawy wymagającej do swojej ważności uchwały Ogólnego Zebrania Członków Zboru w sprawach, o których mowa jest w § 49 ust. 1 pkt 10 z uwzględnieniem § 49 ust. 1 pkt 9. Dla ważności decyzji w tych sprawach wymagana jest jednomyślność powziętej przez Radę Zboru uchwały przy obecności co najmniej 2/3 członków pod przewodnictwem Pastora Zboru, przy czym odnośna uchwała powinna być na najbliższym Ogólnym Zebraniu Członków Zboru przedstawiona do zatwierdzenia; 14) wnioskowanie o ordynowanie na prezbitera.

KOMISJA KONTROLUJĄCA ZBORU

§ 55

1. W skład Komisji Kontrolującej Zboru wchodzi trzech członków, którzy:

a) nie mogą być członkami Rady Zboru ani pozostawać z nimi w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu zatrudnienia; b) nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej; c) mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w Komisji Kontrolującej Zboru zwrot uzasadnionych kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż określone w art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 60, poz. 535 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1207).

2. Członkowie Komisji Kontrolującej Zboru wybierają spośród siebie przewodniczącego, zastępcę i sekretarza.

3. Kadencja Komisji Kontrolującej Zboru trwa 5 lat i jest tożsama z kadencją Rady Zboru.

4. Komisja Kontrolująca Zboru podejmuje uchwały zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej dwóch osób.

§ 56

1. Posiedzenie Komisji Kontrolującej Zboru zwołuje przewodniczący z własnej inicjatywy, na wniosek Pastora Zboru, Ogólnego Zebrania Członków Zboru lub na żądanie dwóch członków Komisji Kontrolującej Zboru.

2. Komisja Kontrolująca Zboru swoje wnioski i spostrzeżenia przedkłada Radzie Zboru oraz składa na Ogólnym Zebraniu Członków Zboru sprawozdanie z kontroli łącznie z wnioskiem o udzielenie absolutorium Radzie Zboru.

§ 57

1. Komisja Kontrolująca Zboru sprawuje kontrolę nad sprawami finansowymi i gospodarczymi Zboru.

2. Komisja Kontrolująca Zboru ma prawo w każdym czasie żądać informacji i wyjaśnień w terminie do 14 dni w sprawach finansowych i gospodarczych Zboru oraz ma prawo wglądu do ksiąg rachunkowych, dowodów księgowych i innych dokumentów związanych z zakresem jej działania.

3. W przypadku stwierdzenia nadużyć finansowo-rachunkowych Komisja Kontrolująca Zboru lub Rada Zboru może zaprosić członków Kościelnej Komisji Kontrolującej na swoje posiedzenie z głosem doradczym.

ZNIESIENIE ZBORU

§ 58

1. Zbór może zostać zniesiony, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, uchwałą Kolegium Pastorów na wniosek Rady Kościoła o zniesienie Zboru, jeśli Zbór:

1) narusza przepisy Statutu Kościoła; 2) przyjął w drodze uchwały lub powszechnie stosowanej praktyki zasady wiary sprzeczne z Zasadami Wiary.

2. Rada Kościoła przed złożeniem do Kolegium Pastorów wniosku o zniesienie Zboru, zobowiązana jest wystąpić do Zboru z pisemnym wezwaniem do zaprzestania stosowania błędnych zasad wiary lub naruszania przepisów niniejszego statutu wyznaczając stosowny termin.

3. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, Rada Kościoła składa wniosek, o którym mowa w ust. 1.

4. Likwidatorami Zboru są członkowie Rady Zboru, chyba, że uchwała o której mowa w ust. 1, stanowi inaczej.

5. W terminie 30 dni od daty podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 1, Rada Kościoła powiadamia o tym fakcie właściwy organ administracji państwowej, jeśli Zbór o którym mowa w ust. 1, nie wniesie odwołania do Synodu.

6. Pozostały po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego majątek Zboru zniesionego uchwałą, o której mowa jest w ust. 1, może być przeznaczony na realizacje celów Kościoła, o których mowa w § 5 Statutu. W przypadku, gdy majątek Zboru powstał w całości lub w części z majątku Kościoła lub majątek Kościoła powstał w całości lub w części z majątku Zboru uchwała, o której mowa w ust. 1, uwzględnia rozliczenie nakładów dokonanych między Kościołem i Zborem.

7. Od uchwały Kolegium Pastorów, o której mowa w ust. 1, Rada Zboru może odwołać się do Synodu za pośrednictwem Rady Kościoła, która zobowiązana jest w trybie § 17 ust. 1 do zwołania w tej sprawie Synodu w terminie 60 dni od dnia wpłynięcia odwołania.

8. W przypadku wniesienia przez Radę Zboru odwołania, o którym mowa w ust. 7, wykonanie uchwały Kolegium Pastorów, o której mowa w ust. 1, jest wstrzymane do czasu podjęcia przez Synod rozstrzygnięcia w sprawie odwołania. Zbór w tym okresie może podejmować wyłącznie czynności prawne nie cierpiące zwłoki.

§ 59

Zbór może zostać zniesiony uchwałą Kolegium Pastorów na wniosek Rady Kościoła, jeśli zaprzestał działalności. Majątek zniesionego w tym trybie Zboru przechodzi na Kościół jako całość.

§ 60

1. Ogólne Zebranie Członków Zboru może w każdym czasie podjąć uchwałę większością kwalifikowaną co najmniej 2/3 głosów w obecności co najmniej 2/3 ogólnej liczby członków Kościoła skupionych w Zborze o złożeniu do Rady Kościoła wniosku o zniesienie Zboru i przeznaczeniu majątku pozostałego po zniesieniu Zboru.

2. Likwidatorami Zboru są członkowie Rady Zboru, chyba że uchwała, o której mowa w ust. 1, stanowi inaczej.

3. W terminie 14 dni od daty podjęcia uchwały, o której mowa w ust. 1, Rada Zboru składa do Kolegium Pastorów wniosek o zniesienie Zboru.

4. Do majątku Zboru zniesionego w trybie ust. 1 stosuje się zasady § 58 ust. 6.

AGENDY OGÓLNOKOŚCIELNE

§ 61

1. Agendy Ogólnokościelne są kościelnymi jednostkami organizacyjnymi, powołanymi do prowadzenia społecznie użytecznej działalności.

2. Agenda Ogólnokościelna używa nazwy: „(nazwa własna) Agenda Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej.

TEREN DZIAŁANIA I SIEDZIBY

§ 60

1. Terenem działania Agendy Ogólnokościelnej jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

2. Siedzibą Agendy Ogólnokościelnej jest miejscowość, w której ma siedzibę Zarząd Agendy Ogólnokościelnej.

ZASADY TWORZENIA, ZNOSZENIA I PRZEKSZTAŁCANIA

§ 63

1. Agendę Ogólnokościelną tworzy i przekształca Rada Kościoła z własnej inicjatywy lub na wniosek:

1) Rady Zboru zatwierdzony przez Kolegium Pastorów; 2) Kolegium Pastorów.

2. Rada Kościoła, Rada Zboru i Kolegium Pastorów wnioskujące do Rady Kościoła o utworzenie Agendy Ogólnokościelnej są zwane dalej w § 64-70 „organami założycielskimi”.

3. Uchwała o utworzeniu Agendy Ogólnokościelnej określa nazwę, siedzibę, zasady funkcjonowania, regulamin, zakres działania, sposób powoływania i odwoływania organów i ich kompetencje, źródła finansowania, sposób rozwiązania i przeznaczenia pozostałego majątku.

4. Agenda Ogólnokościelna w każdej chwili może zostać zniesiona przez Radę Kościoła z własnej inicjatywy lub na wniosek:

1) Rady Zboru; 2) Kolegium Pastorów.

ORGANY AGEND OGÓLNOKOŚCIELNYCH

§ 64

Organami Agendy Ogólnokościelnej są:

1) Zarząd Agendy Ogólnokościelnej, zwany dalej „Zarządem Agendy”; 2) Rada Agendy Ogólnokościelnej, zwany dalej „Radą Agendy”.

ZAKRES KOMPETENCJI ORGANÓW, TRYB PODEJMOWANIA DECYZJI, SPOSÓB POWOŁYWANIA I ODWOŁYWANIA ORGANÓW

§ 65

1. Zarząd Agendy powołuje Rada Kościoła z własnej inicjatywy lub na wniosek Rady Zboru albo Kolegium Pastorów.

2. Radę Agendy powołuje organ założycielski, z którego inicjatywy lub na którego wniosek Agenda Ogólnokościelna została utworzona.

SPOSÓB REPREZENTOWANIA I ZACIĄGANIA ZOBOWIĄZAŃ MAJĄTKOWYCH

§ 66

Agendę Ogólnokościelną reprezentuje na zewnątrz Zarząd Agendy. Zobowiązania majątkowe w imieniu Agendy Ogólnokościelnej zaciąga Zarząd Agendy działający na podstawie uchwały Rady Agendy.

§ 67

Do zadań Agendy Ogólnokościelnej należy między innymi:

1) prowadzenie działalności misyjnej, charytatywno – opiekuńczej, oświatowo – wychowawczej, kulturalnej, sportowej; 2) wydawanie prasy, książek, druków i ich kolportaż; 3) tworzenie, dystrybucja i rozpowszechnianie materiałów multimedialnych; 4) organizowanie konferencji, wykładów, obozów, zjazdów i zlotów; 5) organizowanie koncertów, kiermaszów, spotkań autorskich.

§ 68

Do kompetencji Rady Agendy należy:

wyznaczanie głównych kierunków rozwoju Agendy Ogólnokościelnej; nadzorowanie pracy Zarządu Agendy.

§ 69

Do kompetencji Zarządu Agendy należy:

1) kierowanie bieżącą działalnością Agendy Ogólnokościelnej; 2) reprezentowanie Agendy Ogólnokościelnej na zewnątrz; 3) zaciąganie imieniu Agendy Ogólnokościelnej zobowiązań majątkowych na podstawie uchwały Rady Agendy; 4) obrót i zarządzanie majątkiem Agendy Ogólnokościelnej.

§ 70

1. W razie zniesienia Agendy Ogólnokościelnej jej majątek pozostały po likwidacji przechodzi na własność Kościoła jako całości albo kościelnej jednostki organizacyjnej, której organ był organem założycielskim dla zniesionej Agendy Ogólnokościelnej.

2. Uchwała Rady Kościoła o zniesieniu Agendy Ogólnokościelnej określa podmiot, na którego rzecz przechodzi pozostały po likwidacji majątek zniesionej Agendy Ogólnokościelnej.

JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE KOŚCIOŁA NIE POSIADAJĄCE OSOBOWOŚCI PRAWNEJ

§ 71

1. Dla realizacji swoich celów Kościół jako całość może tworzyć Okręgi Kościoła - jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej

2. Dla realizacji swoich celów Zbory mogą tworzyć następujące jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej:

1) Placówki; 2) Stacje Misyjne; 3) Agendy Zborowe.

3. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach osób prawnych, które je powołały.

OKRĘGI KOŚCIOŁA

§ 72

1. Okręgi Kościoła są kościelnymi jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej.

2. Okręgi Kościoła tworzy, znosi i przekształca Kolegium Pastorów na wniosek Rady Kościoła.

3. Do zadań Okręgów Kościoła należy koordynowanie realizacji celów Kościoła na terenie ich działania.

4. W skład Okręgu Kościoła wchodzą Zbory i Placówki, które mają siedzibę na jego terenie działania.

5. Uchwała o utworzeniu Okręgu Kościoła określa:

1) nazwę; 2) teren działania; 3) sposób powoływania i odwoływania organów i ich kompetencje.

6. Organami Okręgu Kościoła są:

5) Rada Okręgu; 6) Zarząd Okręgu; 7) Prezbiter Okręgu.

8. Radę Okręgu stanowią Pastorzy Zborów i Przełożeni Placówek, które mają siedzibę na terenie działania Okręgu Kościoła.

9. Rada Okręgu wybiera spośród siebie Sekretarza i Skarbnika, którzy wraz z Prezbiterem Okręgu stanowią Zarząd Okręgu. Kadencja Zarządu Okręgu trwa 4 lata i jest tożsama z kadencją Rady Kościoła.

10. Na czele Rady Okręgu stoi Prezbiter Okręgu wybierany przez Radę Okręgu na okres 4 lat.

§ 73

Szczegółowe zadania Okręgów Kościoła i zasady funkcjonowania określa Regulamin Okręgu Kościoła.

PLACÓWKI, STACJE MISYJNE

§ 74

1. Placówki i Stacje Misyjne są tworzone, znoszone i przekształcane przez Ogólne Zebranie Członków Zboru na wniosek Rady Zboru.

2. Placówki są jednostkami organizacyjnymi skupiającymi co najmniej 7 członków Kościoła.

3. Stacje Misyjne są jednostkami organizacyjnymi skupiającymi co najmniej 3 członków Kościoła.

AGENDY ZBOROWE

§ 75

1. Agendy Zborowe są kościelnymi jednostkami organizacyjnymi tworzonymi do prowadzenia społecznie użytecznej działalności.

2. Agenda Zborowa używa nazwy tworzonej według wzoru: (nazwa własna) Agenda Zboru Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w (nazwa miejscowości).

3. Terenem działania Agendy Zborowej jest tożsamy z terenem działania Zboru Założycielskiego.

§ 76

1. Agendę Zborową tworzy, znosi i przekształca Ogólne Zebranie Członków Zboru na wniosek Rady Zboru.

2. Zbór, na którego wniosek została utworzona Agenda Zborowa nazywany jest w dalszej części Statutu Zborem Założycielskim.

3. Agenda Zborowa podlega Radzie Zboru Założycielskiego, która sprawuje nad nią nadzór.

4. Uchwała Ogólnego Zebrania Członków Zboru o utworzeniu Agendy Zborowej określa nazwę, siedzibę, zasady funkcjonowania, regulamin, zakres działania, sposób powoływania i odwoływania organów i ich kompetencje, źródła finansowania, sposób rozwiązania i przeznaczenia pozostałego majątku.

§ 77

Do zadań Agendy Zborowej należy w szczególności:

1) prowadzenie działalności misyjnej, charytatywno – opiekuńczej, oświatowo – wychowawczej, kulturalnej, sportowej; 2) wydawanie prasy, książek, druków i ich kolportaż; 3) tworzenie, dystrybucja i rozpowszechnianie materiałów multimedialnych; 4) organizowanie konferencji, wykładów, obozów, zjazdów i zlotów; 5) organizowanie koncertów, kiermaszów, spotkań autorskich.

§ 78

Organami Agendy Zborowej są:

1) Zarząd Agendy Zborowej; 2) Rada Agendy Zborowej.

§ 79

Radę Agendy Zborowej i Zarząd Agendy Zborowej powołuje i odwołuje Ogólne Zebranie Członków Zboru Założycielskiego.

§ 80

Do kompetencji Zarządu Agendy Zborowej należy kierowanie bieżącą działalnością Agendy Zborowej.

§ 81

Do kompetencji Rady Agendy należy wyznaczanie głównych kierunków rozwoju Agendy Zborowej oraz nadzór nad pracą Zarządu Agendy Zborowej.

DUCHOWNI KOŚCIOŁA

§ 82

1. Duchownymi Kościoła są: prezbiterzy, kaznodzieje, ewangeliści, diakoni.

2. Duchownych powołuje i odwołuje Ogólne Zebranie Członków Zboru.

3. Rada Zboru, w terminie 14 dni od dnia powołania i odwołania duchownych, powiadamia pisemnie Radę Kościoła o powołaniu i odwołaniu duchownych przez Ogólne Zebranie Członków Zboru.

4. Rada Kościoła może na najbliższym swoim posiedzeniu zgłosić zastrzeżenie wobec powołania duchownego.

5. Wyrażenie zastrzeżenia, o którym mowa w ust. 4, wstrzymuje powołanie duchownego do chwili jego wyjaśnienia przez Radę Zborową.

§ 83

1. Duchowni Kościoła pełnią swoje obowiązki w Zborze na stanowiskach: Pastorów, Przełożonych Placówek, Duszpasterzy, Ewangelistów, Katechetów, Misjonarzy, Diakonów i Diakonis, Członków Zarządów Agend Zborowych.

2. Duchowni Kościoła mogą pełnić obowiązki w Kościele na stanowiskach: Prezbitera Naczelnego Kościoła, Zastępcy Przewodniczącego Rady Kościoła, Sekretarza Rady Kościoła, Skarbnika Rady Kościoła, Członków Rady Kościoła, Prezbitera Okręgu Kościoła, Duszpasterzy, Misjonarzy, Diakonów i Diakonis, Członków Zarządów Agend Ogólnokościelnych.

3. Górna granica wieku duchownych na stanowiskach wymienionych w ust. 1 i w ust. 2 wynosi 70 lat. Ogólne Zebranie Członków Zboru może określić inną górną granicę wieku duchownych zajmujących stanowiska w Zborze.

4. Szczegółowe kryteria i kwalifikacje duchownych określa Pismo Święte.

§ 84

Prezbiterem może zostać osoba, która:

1) jest duchownym ordynowanym, mającym wykształcenie teologiczne, upoważnionym do wykonywania posług religijnych. W wyjątkowych przypadkach Prezbiter pełniący służbę w Zborze może nie mieć wykształcenia teologicznego; 2) legitymuje się co najmniej 15 letnim stażem służby duchownego (ewangelisty, kaznodziei) spełniając wymogi Pisma Świętego; 3) została wprowadzona na urząd przez Ogólne Zebranie Członków Zboru w obecności co najmniej dwóch prezbiterów w porozumieniu z Radą Kościoła.

§ 85

Prezbiter (ordynowany duchowny) zachowuje tytuł Prezbitera po zakończeniu służby w Kościele tak długo, jak długo zachowuje kryteria Pisma Świętego.

§ 86

Kompetencjami duchownych Kościoła są:

1) dla Prezbitera: a) nauczanie Słowa Bożego; b) wykonywanie obrzędów i posług religijnych; 2) dla Kaznodziei zwiastowanie i nauczanie Słowa Bożego; 3) dla Ewangelisty służba misyjna; 4) dla Diakonów i Diakonis sprawowanie następujących posług religijnych: a) o charakterze charytatywnym i socjalnym; b) nad chorymi, sierotami, wdowami i osobami niepełnosprawnymi; c) pomocnicze przy duchownych Zboru lub Kościoła; d) pełnienie funkcji katechetów.

PASTOR ZBORU

§ 87

1. Pastorem Zboru może zostać tylko mężczyzna, członek Kościoła, który posiada Boże powołanie do tej służby, odpowiada kwalifikacjom Pisma Świętego (1 Tym. 3,2-10 i 12 oraz Tyt. 1,7-9), przyjął chrzest zgodny z Zasadami Wiary na co najmniej 5 lat przed datą powołania na stanowisko Pastora Zboru.

2. Pastora Zboru i Pastorów Pomocniczych powołuje na okres 5 lat Ogólne Zebranie Członków Zboru bezwzględną większością głosów przy obecności co najmniej 2/3 członków Kościoła skupionych w Zborze.

3. Ustąpienie Pastora Zboru w czasie trwania kadencji jest możliwe jedynie w przypadku rezygnacji lub odwołania przez Ogólne Zebranie Członków Zboru.

4. Członek Kościoła powołany na stanowisko Pastora Zboru po raz pierwszy, przechodzi co najmniej dwuletni okres próbny. W tym czasie jest pełniącym obowiązki Pastora Zboru. Po tym okresie Rada Zboru może zwrócić się do Rady Kościoła z prośbą o modlitwę – ordynację.

§ 88

1. Odwołanie Pastora Zboru może nastąpić na mocy uchwały Ogólnego Zebrania Członków Zboru:

1) z ważnych powodów, zwłaszcza gdy nastąpiło uchybienie wymogom przewidzianym w § 87 ust. 1, gdy zaszły okoliczności, o których mowa w § 91 lub gdy głosi nauki sprzeczne z Pismem Świętym i Zasadami Wiary; 2) z powodu długotrwałej przeszkody w sprawowaniu zadań duszpasterskich.

2. Odwołanie Pastora Zboru może nastąpić na mocy uchwały Kolegium Pastorów w trybie § 27 pkt. 7.

§ 89

1. W Zborach przekraczających liczbę 80 członków Kościoła może zostać powołany na wniosek Pastora Zboru lub Rady Zborowej Pastor Pomocniczy.

2. Pastor Pomocniczy musi odpowiadać tym samym kwalifikacjom, co Pastor Zboru. Pastor Pomocniczy podlega Pastorowi Zboru.

3. Kadencja Pastora Pomocniczego jest tożsama z kadencją Rady Zboru.

§ 90

1. Pastor Zboru podejmujący służbę powinien zamieszkiwać na terenie objętym terenem działania Zboru.

2. W razie niemożności pełnienia funkcji przez Pastora Zboru zastępuje go Pastor Pomocniczy lub osoba upoważniona przez Pastora Zboru lub Radę Zboru.

§ 91

Jeżeli Pastor Zboru żyje niemoralnie i popełnia grzech w szczególny sposób godzący w jego powołanie i służbę może zostać zawieszony w czynnościach przez Kolegium Pastorów po wcześniejszym zasięgnięciu opinii Rady Zboru w tej sprawie. Jeżeli Pastor Zboru nadal żyje w grzechu, a Ogólne Zebranie Członków Zboru nie podejmuje w związku z tym żadnych decyzji, Kolegium Pastorów ma prawo odwołać Pastora Zboru ze stanowiska.

§ 92

Do kompetencji Pastora Zboru należy:

1) nauczanie i zwiastowanie Słowa Bożego; 2) wszelka posługa duszpasterska; 3) poradnictwo rodzinne, przedmałżeńskie i małżeńskie; 4) wykonywanie posług religijnych; 5) troska o właściwą realizację zadań Zboru; 6) organizowanie nabożeństw i innych form kultu publicznego; 7) kierowanie bieżącymi sprawami Zboru zgodnie z postanowieniami Rady Zboru; 8) przewodniczenie z urzędu posiedzeniom Rady Zboru; 9) prowadzenie z pomocą Sekretarza Rady Zboru korespondencji Zboru; 10) reprezentowanie Zboru na zewnątrz na konferencjach i spotkaniach okolicznościowych oraz urzędach; 11) składanie Ogólnemu Zebraniu Członków Zboru rocznych sprawozdań ze swojej działalności.

§ 93

Do Pastora Pomocniczego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące Pastora Zboru.

SPRAWY MAJĄTKOWE

§ 94

1. Osoby prawne, o których mowa w § 2, mają prawo nabywać, posiadać i zbywać majątek ruchomy i nieruchomy, nabywać i zbywać inne prawa oraz zarządzać swoim majątkiem z zastrzeżeniem § 44 ust. 5 i § 53 ust. 2 Statutu.

2. Zbycie majątku powstałego ze środków ogólnokościelnych i nakładów Zboru wymaga wzajemnych rozliczeń.

§ 95

Kościół i jednostki organizacyjne Kościoła, o których mowa w § 2 pkt 2 i 3 nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania innych jednostek organizacyjnych Kościoła.

§ 96

Źródłami finansowania działalności Kościoła są:

1) ofiary pieniężne i w naturze; 2) spadki, zapisy, darowizny krajowe i zagraniczne; 3) dochody z imprez i zbiórek publicznych; 4) subwencje i dotacje pochodzące od instytucji krajowych i zagranicznych; 5) odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno–opiekuńcze; 6) dochody z wydawania książek, prasy i innych druków, zgodnie z obowiązującymi przepisami; 7) dochody z działalności gospodarczej; 8) inne dochody zgodnie z obowiązującymi przepisami.

§ 97

1. Dochód kościelnych jednostek organizacyjnych posiadających, według przepisów prawa państwowego status organizacji pożytku publicznego, zwanych w dalszej części statutu „organizacją pożytku publicznego”, uzyskany w wyniku prowadzenia działalności pożytku publicznego, może być przeznaczony wyłącznie na działalność pożytku publicznego.

2. Zabrania się:

1) udzielania pożyczek lub zabezpieczania zobowiązań majątkiem organizacji pożytku publicznego w stosunku do jej członków, członków organów lub pracowników oraz osobom, z którymi pracownicy pozostają w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, zwanym dalej „osobami bliskimi”; 2) przekazywania majątku organizacji pożytku publicznego na rzecz ich członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich, na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, w szczególności jeżeli przekazanie to następuje bezpłatnie lub na preferencyjnych warunkach; 3) wykorzystywania majątku organizacji pożytku publicznego na rzecz członków, członków organów lub pracowników oraz ich osób bliskich na zasadach innych niż w stosunku do osób trzecich, chyba że to wykorzystanie bezpośrednio wynika ze statutowego celu organizacji pożytku publicznego; 4) zakupu na szczególnych zasadach towarów lub usług od podmiotów, w których uczestniczą członkowie organizacji pożytku publicznego, członkowie jej organów lub pracownicy oraz ich osób bliskich.

PRZEPISY KOŃCOWE

§ 98

1. Zmiana niniejszego Statutu może być dokonana przez Synod większością 2/3 głosów przy obecności Delegatów Zborów na Synod z co najmniej 2/3 liczby Zborów.

2. W przypadku braku kworum wyznacza się II termin Synodu przypadający na dzień między 6 a 21 dniem od dnia wyznaczonego na posiedzenie Synodu, które nie doszło do skutku z powodu braku kworum. Do ważności uchwały o zmianie niniejszego Statutu na posiedzeniu Synodu zwołanym w II terminie wymagana jest zwykła większość przy obecności Delegatów Zborów na Synod z co najmniej 1/2 liczby Zborów.

§ 99

1. Kościół ulega rozwiązaniu uchwałą Synodu podjętą większością 2/3 głosów, przy obecności Delegatów Zborów na Synod z co najmniej 3/4 liczby Zborów.

2. Likwidatorami Kościoła są członkowie ostatniej Rady Kościoła, chyba, że uchwała o której mowa w ust. 1, stanowi inaczej.

§ 100

W przypadku rozwiązania Kościoła jego majątek decyzją Synodu powinien być przekazany Kościołom, w skład których wejdą członkowie Kościoła, organizacjom chrześcijańskim na cele charytatywne lub inne cele społecznie użyteczne. O sposobie podziału decyduje Synod.

§ 101

W sprawach wewnątrz kościelnych nie uregulowanych przez niniejszy Statut wiążące są uchwały Synodu.

§ 102

Wykaz jednostek organizacyjnych Kościoła, istniejących w chwili wpisu do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych zmian w Statucie Kościoła, stanowi załącznik do niniejszego Statutu.

§ 103

Niniejszy statut wchodzi w życie z dniem zatwierdzenia przez organ rejestrowy.